جعبه فیوز ارت دار

تمام سیم های برق داخل ساختمان اعم از سیم های مختص سیستم روشنایی، کولر، کلید و پریزها باید توسط یک وسیله مرتب و جاسازی شوند.در گذشته بیشتر از جعبه تقسیم برای این کار کمک گرفته می شد، اما به دلیل معایب مختلفی که این وسیله در پی داشت، جعبه فیوز جای خود را در سیستم برق کشی ساختمان ها باز کرد.

اولین مرحله برای سیم کشی جعبه فیوز، به نصب آن بر روی دیوار مربوط می شود. بهترین محلی که برای نصب جعبه فیوز می توان در نظر گرفت در قسمت درب ورودی ساختمان است.

چون در این محل است که سر خط تمامی کابل های برق وارد ساختمان می شوند و از آنجا توسط جعبه فیوز به سمت مصرفی های مختلف در ساختمان تقسیم بندی می شوند.

البته گاهی محل نصب جعبه فیوز را بر اساس توکار یا روکار بودن جعبه می سنجند. با این توضیح که جعبه فیوزهای روکار را می توان در فضای داخلی و فضای بیرونی ورودی ساختمان ها نصب کرد.

اما محل نصب جعبه فیوز توکار اغلب در دل دیوار بوده و در حالت عادی اصلاً قابل مشاهده نیست. برای منازل مسکونی، مجتمع های تولید، صنعتی و اداری از جعبه فیوزهای توکار استفاده می شود. جعبه فیوز برق را اغلب با علامت DP بر روی نقشه برق ساختمان مشخص می کنند. تمام سیم های سرخط مصرف کننده های یک ساختمان ابتدا وارد همین جعبه فیوز می شوند.

بعد از آن به سمت مصرفی ها از جمله روشنایی، کولر، پریز و غیره هدایت می شوند. اگر ساختمان به جعبه فیوز مجهز باشد، در صورت بروز مشکل برای یکی از مدارها تنها برق همان مدار قطع شده و به سایر مدارها مشکلی وارد نمی کند.

جعبه فیوز یا تابلو برق انتهای ساختمان را می توان بنا به نوع فیوز به کار رفته در جعبه و استفاده یا عدم استفاده از کلید نشتی جریان یا کلید محافظ جان به شکل های متنوعی سیم کشی کرد.

جعبه فیوزها در اندازه های متنوع در بازار موجود هستند. میزان گنجایش نصب کلیدهای مینیاتوری در جعبه فیوز، مقدار ظرفیت و اندازه آن را مشخص می کند.

به عنوان مثال وقتی می گویند جعبه فیوز 8 تایی است، یعنی ظرفیت نصب 8 عدد فیوز مینیاتوری در آن وجود دارسیم کشی جعبه فیوز با توجه به تک فاز یا سه فاز بودن فیوزها و همچنین بکارگیری کلید محافظ جان یا کلید نشتی جریان با هم متفاوت هستند